دکتر غلامرضا کافی

عضو هیأت علمی بخش زبان وادبیّات فارسی دانشگاه شیراز

در 20 مردادماه 1347 در شهر بابک از توابع استان کرمان متولّد شد. وی برای تحصیلات دانشگاهی به شیراز آمد و در همین شهر ساکن شد و تحصیلات خود را تا دکترا در رشته‌ی زبان و ادبیّات فارسی از دانشگاه شیراز ادامه داد، سپس عضو هیئت علمی همین دانشگاه شد.  از وی تاکنون35 عنوان کتاب به چاپ رسیده است. او در عرصه شعر و نقد صاحب‌نظر است.

دکتر کافی، مسوول گرایش ادبیّات پایداری در مقطع ارشد دانشگاه شیراز است و کتاب های وی دراین گرایش تدریس می شود. کتاب های "شناخت ادبیّات انقلاب اسلامی" و نیز "پژوهش نامه ی ادبیّات انقلاب اسلامی که کتابی دوجلدی و در2000 صفحه تدوین شده است، از منابع تدریس در رشته ی گرایش ادبیّات پایداری در ایران به حساب می آیند.

ازکتاب‌های شعر او می‌توان به "بهار در برهوت"، "سمفونی‌ سیم های خاردار"، "ترانک‌ها"، "همین زنجره تا صبح"، "رنگ خدا"، "واقعه"،  "مسافر ایستگاه بعد" و... اشاره کرد. از آثار نقد و پژوهشی وی "شرح منظومه‌ی ظهر (نقد و تحلیل شعرهای عاشورایی از آغاز تا امروز)"، "دستی بر آتش (شناخت نامه‌ی شعر جنگ)" و "شناخت ادبیات انقلاب اسلامی"  شناخته شده ترند.  همچنین ترجمه ی کتاب خمینیات(قصائد شیخ عفیف النابلسی از علما و شعرای نامور لبنان)با نام عصاره ی عصر در کارنامه ی علمی ادبی کافی دیده می شود.

وی برنده ی تقدیر کتاب سال جمهوری اسلامی سال1387، برنده کتاب سال ولایت سال1388،برنده پنج دوره کتاب سال دفاع مقدس، سال های1379-1383-1385-1391 -1396و پژوهشگر برتر فارس درسال های1382-1387 و نامزد جایزه جلال آل احمد 1394 بوده است. نیز نامبرده به عنوان پژوهشگربرتر و سخنران در کنگره پژوهشی کربلا در دانشگاه سیواس ترکیه و گرامیداشت گوته در وایمارآلمان شرکت کرده است.

کافی درسال های1383  تا 1386 رییس حوزه ی هنری فارس واز سال 1386تا 1390 رییس بسیج هنرمندان فارس بوده است و به مدت سه سال از 1394 تا 1396 در دانشگاه دولتی لبنان، به عنوان استاد مدعوّ به تدریس مشغول بوده است.

اسامی برخی کتاب های کافی بدین قرار است:
۱.  بهاردربرهوت
۲.  تیغ وترانه   
 ۳.  سردارهور
۴.  گزیده شعرنیستان   
۵.  ترانکها(گونه ای ابداعی در شعر کوتاه)
۶.  سمفونی سیم های خاردار   
 ۷.  فرشته وانجیر
۸.  صدای منتشر زخم  
۹.  عطربهارنارنجک
۱۰.  سرو ستوده
 ۱۱.  درتابستان زخم   
۱۲. تا داغستان عشق  
۱۳.  همین زنجره تاصبح  
۱۴.  رواق خونی(زندگی نامه داستانی سردار شهید محمد اسلامی نسب) سنگر
۱۵.  رود رگبارهلهله
۱۶.  پسر امامزاده(زندگی نامه داستانی سردار شهید سیدشمس الدین غازی)  
۱۷.  دستی برآتش(شناخت شعر جَنگ)   
۱۸.  عطر باروت بهار نارنج   
۱۹.   ترکش کلمات(تحلیل شعر دفاع مقدس فارس)  
۲۰.   شناخت ادبیّات انقلاب  
۲۱.  شرح منظومه ی ظهر(تحلیل شعر عاشورا از آغاز تا امروز)  
۲۲.  پژوهش نامه ی ادبیّات انقلاب اسلامی(دوره دو جلدی)
2۳. خداوندگار بلخ   
۲۴.  سرو صحرارود (زندگی نامه داستانی شهید غلامی)
۲۵.  چریک جوان(زندگی نامه داستانی شهید دل پسند)  
۲۶.  زخم کبود کبوتر  
۲۷.  درآشیان چکاوک  
۲۸.  واقعه  
۲۹.  ضریح توسّل  
۳۰.  جاری کویر   
۳۱.  مسافر ایستگاه بعد(ترانک ها-سه زبانه)
۳۲.  تاوان تنهایی
 ۳۳. رنگ خدا
 

غلامرضا کافی که از آغار دهه ی هفتاد به طور حرفه ای به جریان شعر انقلاب اسلامی پیوسته است، از جمله شاعرانی است که با وجود تحصیلات دانشگاهی و عضویّت هیأت علمی در دانشگاه شیراز، باز از شاعری و کار سرودن فاصله نگرفته است و همچنان با تجربه های متفاوت به راه شاعری ادامه می دهد. روشن است که با تحصیلات کلاسیک و پیوند با ادبیات سنّتی شعر کافی باید به میزان قابل توجّهی سنّتی و کهن گرا باشد که این گونه نیز هست. شاید او را بتوان از معدود کسانی دانست که نگاه آرکائیک به زبان در شعر دارد، و هرچند در طرز ترانک از وی نام برده می شود،  ولی بیشتر گرایش او را باید در زبان سنّتی و توجّه به آهنگ و اعتبار واژگان دید. دایره ی وسیع واژگان در شعر وی نشان از مطالعه ی گسترده ی او در ادبیات دارد و همین موضوع گاهی به پیچیدگی هایی در زبان شعر وی انجامیده است. به نظر می رسد کافی هرگز سادگی زبان را نمی‌پسندد، اگر در پی جریان های امروزی و اسباب و عوامل حیات امروز در شعر کافی باشیم، باید به ترانک های وی مراجعه کنیم. در ترانک ها.،کافی زبانی روزآمد و در عین حال ساده پیدا می کند و درد های اجتماعی را با نگاهی ژرف به بازکاوی و بازگویی می نشیند