:: ویکتور هوگو

غذایش اندک بود و گاه از گرسنگی سنگ بر شکم می‌بست؛ گوسفندانش را خود می‌دوشید؛ چون مردمان فرودست بر زمین می‌نشست ؛و لباس‌هایش را وصله می‌زد.
کتاب سال نهم هجرت، شعر "واپسین روزهای حیات پیامبر"