«اِنَّ الله تعالی یُحِبُّ مِنْ عَبِدهِ اذا خَرَجَ الی إِخْوانِهِ أَنْ یَتَهیّأ لَهُم و یَتَجَمَّلَ» (مکارم الاخلاق، ص96)
خداوند تعالی دوست دارد وقتی بندهاش نزد برادران خود میرود، خود را آماده کند و بیاراید.
« إِیَّاکَ أَنْ تَضْحَکَ مِنْ غَیْرِ عَجَبٍ أَوْ تَمْشِیَ وَ تَتَکَلَّمَ فِی غَیْرِ أَدب » (اعلام الدین فی صفات المومنین ص ۲۷۳)
از خندیدنِ بى تعجّب [و بى جا] یا راه رفتن و سخن گفتنِ بى ادبانه بپرهیز.
«صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسنُ الخُلقِ وَ حُسنُ الجَوارِ یَعمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانَ فِى العمارِ» (نهج الفصاحه، ح ۱۸۳۹)
صله رحم، خوش اخلاقى و خوش همسایگى، شهرها را آباد و عمرها را زیاد مى کند.
«مَنْ اَحَبَّ اَنْ يُحِبّهُ اللّهُ وَ رَسولُهُ فَـلْيَاْكُلْ مَع ضَيفِهِ»
هر كس دوست دارد كه خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با ميهمان خودغذا بخورد (تنبيه الخواطر، ج 2، ص 116)
«مـن اکـرم اخـاه المـسـلم بـکـلمـةٍ یـُلْطـِفـُهُ بـهـا وَ مـجـلسٍ یـُکـْرِمـُهُ بـه لم یـزل فـى ظِلّ الله عزّوجلَّ ممدوداً علیه بالرحمةِ ما کان فى ذلک» (الکافی، ج2، ص26)
هر کس به برادر مسلمان خود با سخن مهرآمیزى اکرام کند و او را در مجلسى گرامى بدارد تا زمانى که چنین کند پیوسته در سایه رحمت خداوند قرار دارد.
«تزاوَرُوا تَحـابـّوا و تَصـافَحُـوا و لا تَحـاشَمُـوا» (بحارالأنوار، ج 75، ص 347)
به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.
عَلَيكَ بِالجَماعَةِ ؛ فَإنَّما يأكُلُ الذِّئبُ القاصِيَةَ ( مسند أحمد ، ج 6 ، ص 446)
با جماعت همراه شو؛ زيرا گرگ، گوسفند دورمانده را مى خورد .
« اِنَّ اللّه َ تعالى يُحِبُّ الْمُداوَمَةَ عَلَى الاِخاءِ الْقَديمِ فَداوِمُوا»
خداوند تداوم دوستى ديرينه را دوست دارد، پس در دوستى مداومت ورزيد (نهج الفصاحه، ح 751)
«لا تَـكُنْ عَيّابا وَ لا مَدّاحا وَ لا طَعّانا وَ لا مُماريا»(مكارم الاخلاق، ص 467)
نه عيب جو باش و نه ثناگو، نه زخم زبان زن و نه مجادله گر
«لَو يَعلَمُ النّاسُ رَحمَةَ اللّه ِ لِلمُسافِرِ لَأصبَحَ عَلى ظَهرِ سَفَرٍ ، إنَّ اللّه َ بِالمُسافِرِ رَحيمٌ »( تنبيه الخواطر ، ج 1 ، ص 41 )
پيامبر صلي الله عليه و آله :اگر مردم از رحمت خدا به مسافر آگاه بودند، همگى بار سفر مى بستند. همانا خداوند با مسافر، مهربان است .
«اَلاْنْصافُ يَرْفَعُ الْخِلافَ وَ يوجِبُ الاْيتِلافَ» (غررالحكم، ح ۱۷۰۲)
انصاف، اختلافات را از بين مىبرد و باعث الفت و همبستگى مىشود.
© کلیه حقوق این وب سایت محفوظ می باشد . طراحی و پیاده سازی شده توسط : همایش نگار ( ویرایش 10.0.4)