:: تاثیر وجود پربرکت پیامبر رحمت (ص)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

تفسیر آیه 33 سوره انفال

خانم دکتر منصوره رحمانی عضو هیات علمی بخش فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه شیراز

 

وَ مَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنتَ فِیهِمْ وَ مَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ (انفال: 33)

وتا تو در میان مردمى، خداوند بر آن نیست که آنان را عذاب کند، و تا آنان استغفار مى‏ کنند، خداوند عذاب کننده‏ آنان نیست.

 

 منظور از عذاب در این آیه شریفه، عذاب آسمانى است که در امت­هاى انبیاى گذشته جریان داشت. خداوند سبحان چنین عذابی را از این امت مادام که رسول خدا صلى الله علیه و آله زنده و در میان آنان است و همچنین بعد از درگذشت آن جناب مادام که امت استغفار مى کنند، نفى کرده است. (تفسیر المیزان ، جلد 9: 93) چنان که امیر المؤمنین  می فرمایند: در روي زمين، دو امان براي نجات از عذاب بود؛ وجود گرامي پيامبر صلى الله علیه و آله و استغفار يكي برداشته شد و ديگري باقي است. استغفار را رها نكنيد. (تفسیر مجمع البیان، ج 10 : 210) سنت خداوند اینگونه است که مادامی که نبی او درمیان امتی باشد، آنان را عذاب نمی کند و بعد از خروج نبی از میان قوم، عذاب الهی آنان را فرا می گیرد؛ مانند قوم لوط.(تفسیر کبیر، جلد 15 : 480) 

 

منابع

-طباطبایی،سید محمد حسین، تفسیر المیزان، جلد4، (نسخه الکترونیکی)

-طبرسی، ابوعلی فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن ،جلد 4، ترجمه علی کرمی، (نسخه الکترونیکی)

-فخر رازی، تفسیر کبیر، جلد 9، (نسخه الکترونیکی)